Antoinette Vunderink studeerde aan de Klassieke Academie in Groningen, waar ze een stevige basis legde in techniek en ambacht. Vanuit die klassieke opleiding ontwikkelde ze een geheel eigen handschrift – expressief, persoonlijk en vol karakter. Ze noemt zichzelf een mensenschilder, met een uitgesproken liefde voor het portret, waarin vooral krachtige vrouwen vaak de hoofdrol spelen.

Toch zoekt ze graag de afwisseling op. Naast portretten schildert ze ook landschappen en dieren, steeds met dezelfde aandacht voor aanwezigheid en zeggingskracht. Inspiratie haalt ze uit het dagelijks leven: een ontmoeting op straat, een blik in de supermarkt – soms is dat al genoeg. Dan vraagt ze of iemand model wil staan. Ook maatschappelijke thema’s raken haar, zoals in de serie over genderdiversiteit. Tijdens de coronatijd, toen modelwerk tijdelijk stilviel, maakte ze kleine, intieme hondenportretten – persoonlijk, warm en vol gevoel.

Haar schilderijen balanceren tussen realisme en abstractie. Ze werkt intuïtief, haar penseelvoering is uitgesproken: soms trefzeker en gecontroleerd, dan weer los en vluchtig. Die afwisseling brengt beweging in het beeld. Kleur en textuur krijgen daarin een hoofdrol; ze schuwt geen contrasten en kiest bewust voor onverwachte combinaties. Dat maakt haar werk direct, emotioneel geladen en vaak verrassend.

Antoinette kiest vaak voor een close-up van het gezicht of lichaam. Die nabijheid zorgt ervoor dat je als kijker geraakt wordt – niet van een afstand, maar van dichtbij. Het is alsof het schilderij je aankijkt. Elk werk voelt als een ontmoeting: met de ander, maar misschien ook een beetje met jezelf.